فرو شد آفتاب و سایه ها در پیش

منم اینجا با غمان خویش

دوباره مانده ام با کوله بار خاطرات خویش

شمیم عطر ایام گذشته

باز می آید

و سر بر آستان عقل می ساید

دگر تردید جایز نیست

باید رفت و خود را در تلاطم امواج خروشان

شست

* * *

در این فصل خراب بادبادک ها

بیا با هم دمیدن را

دوباره باز دریابیم

بسوی هرچه بالابردن آنها

دوباره باز بشتابیم

سحرگاهان شناور می شوم

در این هوای پاک

و خود را غرفه در اکسیژنش

خواهم نمود آخر

و تردید درون خویش را

خواهم ربود آخر

دگر تردید جایز نیست

باید رفت

تمام زندگیم جستجویی از پی پرهاست

پریدن اوج رویاهاست

بدون پر پریدنها چه بی معناست

دلیل ماندنم اینجا

پیداکردن آنهاست

وگرنه بادبادک را

با فوتم

سوار ابر خواهم کرد

و این دنیای فانی را

به کلی ترک خواهم کرد

تابستان 1382 | سید یوسف (وحید) فلکی

بهترین هم سخنم آینه است

آینه محرم اسرار من است

شرح پژواک صدایم با روح

شرح نجوای درونم با تو

یاد آن دم که شدم با تو قرین

یادت ای خوبترین

بهترین مونس و یارم شده است

همدم این شب تارم شده است

آینه !

خوبترین همدم من

یار من !

ای تو چراغ شب من

به تو محتاج چو دیوانه به خواب

شده از دوری تو مست و خراب

شده با یاد تو همچون مهتاب

این دل ساده ی من

ای که عکسم به درونت مهمان

ای که آمیحته ای با دل و جان

دل و جانم به فدایت ای یار

گرچه حالا شده ام زار و فکار

به تو گویم که ز هجرت سیرم

کاش روزی که بپایت میرم

تابستان 1382 | سید یوسف (وحید) فلکی